زيستگاه:

به محل طبيعي هر موجود زنده زيستگاه مي گن.

برکه، چمنزار و حتي فضاي زير يه سنگ، زيستگاه گروهي از موجودات زنده ست. خيلي جالبه حتي درخت هم که يه موجود زنده ست، زيستگاهي براي بعضي از موجودات زنده مثل حشرات، پرندگان، سنجاب و حتي قارچهاست.

خيلي از جانداران فقط در محيطهاي خاصي مي تونن زندگي کنن .بعنوان مثال کرم خاکي فقط در خاکهاي مرطوبي که مواد آلي دارن مي تونه زندگي کنه و مثلا" روي صخره هاي سنگي توانايي زندگي نداره.

يه مثال ديگه حلزون که فقط در محيطي مي تونه زندگي کنه که گياهان علفي وجود داشته باشه. ماهيها هم که خودتون مي دونين در اونجا فقط بايد در آب زندگي کنن.

جوامع و اکوسيستمها:

جانداراني که در يه اکوسيستم سکونت دارن، سه گروهن.

توليدکننده، مصرف کننده و تجزيه کننده.

اين جانداران، جامعه اون اکوسيستم رو تشکيل مي دن. معمولا" در هر اکوسيستمي يک يا چند گروه ويژه از جانداران وجود داره.

تازه ترين تعريف از گونه اينه که تمام موجودات زنده اي که در محيط زيست طبيعي قادر به توليدمثل با همديگه هستن ،يک گونه رو تشکيل مي دن. حالا مشخص ترين گونه اي که در هر اکوسيستم پيدا مي شه، گونه شاخص اون اکوسيستم محسوب مي شه.

مثلا" گونه شاخص يک آبگير، ماهي و گونه شاخص اکوسيستم شهر، انسانه.

توي هر اکوسيستمي، هر گونه جاندار يه جايگاه اکولوژيکي خاص داره .به جايگاه هر جانداران در بوم شناسي، کنام مي گن.

تغييرات زيستگاهها:

شرايط محيطي زيستگاهها هميشه در حال تغييره و تغيير فصلها باعث تغيير شرايط زيستگاه و تغيير در فراووني گونه هاي مختلف مي شه. مثلا" جمعيت موشهاي آبي به شدت تحت تاثير نوسان فصلي آب لانه اين جانور در نزديکي آب بنابراين در پاييز در لانه اش رو گل مي گيره.

اين گل در زمستان يخ مي زنه و جلوي ورود روباه و سمور رو به لانه موش مي گيره.

اما از طرف ديگه بارندگي کم در پاييز دسترسي به گل رو کاهش مي ده و موش دو در برابر صيادانش آسيب پذير تر مي کنه و جمعيت موشها کم مي شه.

در فصل بهار، بالا اومدن بيش از حد سطح آب باعث پرآب شدن لانه ها مي شه علاوه بر موشهاي بالغ و بچه موشها ناچار به فرار در منطقه هاي باز ساحلي مي شن که در اونجا هم به سادگي صيد مي شن.

تغييرات فصل روي گياهان هم تاثيرات فراووني داره. نکته جالب اينکه حتي تغييرات شبانه روز هم بر زيستگاه موثره، که اغلب بخاطر گرمتر و رو شنتر بودن روزها نسبت به شبهاست.

جايگزيني و توالي:

زمين در طول ساليان دراز هميشه دستخوش تغييراتي بوده ،مثلا" جائيکه الان کوه و دشته، ممکنه قرن ها پيش، رود پر آبي بوده . يا ...

حالا فرض کنين يه سرزمين بي آب و علف و خشک به خاطر تغييرات آب و هوا به محيط مرطوبي تبديل شده و الان علفزار زيبايي در اونجا بوجود اومده. پس در اون سرزمين بي آب و علف و خشک جانداراني زندگي مي کردند که در محيط مرطوب ديگه قادر به زندگي نيستند. حالا وقتي جانداراني در محيط جديد ساکن مي شن، در واقع جانداران در اين محل جديد، جايگزين شده ان.

مدتي بعد از جايگزيني گياهان علفي در محيط جديد، تپه هاي بلندتر و بعد درختچه ها و سرانجام درختهاي بزرگ در اين محيط جايگزين مي شن. مجموعه هايي از اين تغييرات کم و بيش منظمي رو که در محيط زيست رخ مي ده و باعث تغيير در ترکيب جوامع زيستي و پديد اومدن گونه هاي جديد مي شه، توالي اکولوژيک مي گن.

گياهاني که در هر مرحله از توالي وجود دارن، محيط رو براي رشد گونه هاي خاصي مساعد مي کنن. مثلا" در پايان توالي، درخت بلوط جايگزين مي شه. چون در اين موقع بوته ها و گياهان سايه اندازي مي کنن و از ريشه بقيه گياهان جلوگيري مي کنن از طرف ديگه دانه بلوط که مي تونه در سايه رشد کنه، در اين محيط رشد کرده و جايگزين مي شه. تغيير گياهان در هر اکوسيستم، موجب تغيير در جانوران اون هم مي شه. مثلا" وقتي بوته ها زياد باشن، پرندگان و جوندگان مثل موش هم زياد مي شن. با جايگزين شدن هر گياه، محيط براي گروه خاصي از جانوران مناسب مي شه.

در واقع با پيشرفت توالي، اکوسيستم هم پيچيده تر مي شه. وقتي درختان بر رگ در يه اکوسيستم جايگزين مي شه، اصطلاحا" مي گن اکوسيستم به اوج خودش رسيده يعني بعد از اون تغيير مهمي در اکوسيستم رخ نمي ده.

در اين حالت يه نوع تعادل در اکوسيستم بر قرار مي شه يعني درصد مرگ و مير با درصد زاد و ولد مساوي مي شه و اين ادامه داره البته

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: